شتاب دهنده ها سیستم هایی هستند که از میدان های الکتریکی و مغناطیسی برای شتاب دادن و کنترل ذرات باردار تا مرز سرعت نور استفاده می کنند. حرارت تولید شده به وسیله پرتو الکترون در محفظه شتاب از طریق چرخش آب در دیواره محفظه شتاب دهنده جابه جا می شود. اتلاف حرارتی روی سطح داخلی محفظه شتاب دهنده و هم چنین ضریب انتقال حرارت جابه جایی اجباری محاسبه، و محفظه در حالت های با و بدون خنک سازی با آب با استفاده از نرم افزار ANSYS 12 شبیه سازی و سپس دماهای به دست آمده از شبیه سازی با مقادیر اندازه گیری شده مقایسه شد. هم چنین حالت های مختلف گرفتگی برای مجراهای آب موجود بر روی بدنه محفظه شتاب دهنده در نظر گرفته شد. با توجه به نتایج به دست آمده، شبیه سازی دمای دیواره محفظه شتاب دهنده در شرایط کاری از دقت مناسبی برخوردار است و در نقاطی که احتمال گرفتگی مسیر خنک کننده وجود دارد، دمای دیواره بالاتر از سایر نقاط پیش بینی شد.

گرفتگی قطره چکان ها، یکی از مهمترین مشکلات بهره برداری از سامانه های آبیاری قطره ای و همچنین از عمده ترین موانع توسعه این روش آبیاری است. برای بررسی اثر دبی، فشار کارکرد و نحوه مدیریت سامانه آبیاری بر گرفتگی، قطره چکان های با دبی 4 و 8 لیتر بر ساعت، در سه فشار کارکرد متفاوت 0/1، 0/2 و 0/3 بار، تحت سه نوع مدیریت آبیاری شامل؛ چهار، دو و یک بار قطع جریان در هر چهار ساعت، به مدت 132 ساعت کارکرد داشتند. به این ترتیب پژوهش شامل 18 تیمار و چهار تکرار بود که به مدت 4 ماه از تیر ماه لغایت مهر ماه انجام شد. برای پایش اثر فاکتورهای پژوهش در زمان محدود، به آب مخزن سامانه به میزان نیم گرم در لیتر گچ اضافه شد. پس از 12، 36، 84 و 132 ساعت کارکرد سیستم، درصد گرفتگی قطره چکان های با دبی 4 لیتر بر ساعت بطور متوسط به ترتیب 49/1، 12/1، 14/1 و 07/1 برابر بیشتر از درصد گرفتگی قطره چکان های با دبی 8 لیتر بر ساعت بود. کاهش دبی در قطره چکان هایی که تحت فشار کارکرد بالاتر بودند نسبت به قطره چکان هایی که تحت فشارهای کارکرد پایین تر بودند کمتر اتفاق افتاد؛ پس از 132 ساعت کارکرد سیستم، درصد گرفتگی قطره چکان های تحت فشار 0/1، 0/2 و 0/3 بار، به طور متوسط و به ترتیب حدود 91، 86 و 17 درصد بود. اثر روش مدیریت آبیاری در تیمارهایی که تحت فشار کارکرد 0/1 و 0/2 بار بودند روند مشخصی را نشان نداد. در قطره چکان هایی که تحت فشار کارکرد 0/3 بار بودند، هرچند تفاوت معنی داری بین تیمارهای آزمایشی وجود نداشت، ولی در آنهایی که تعداد انقطاع جریان کمتری به ازای زمان کارکرد یکسان داشتند، گرفتگی کمتری ایجاد شد.

موتورهای احتراق داخلی موتورهای حرارتی هستند که انتقال حرارت نقش بسیار مهمی در عملکرد و بازده آن ها ایفا می کند. در یک موتور احتراق داخلی، سیستم خنک کاری مسوول دفع حرارت اضافی موتور است. سیستم خنک کاری یک موتور احتراق داخلی از اجزای زیادی تشکیل شده اند که راهگاه خنک کاری بلوک سیلندر و سرسیلندر یکی از آن هاست. در این مقاله تاثیرات طراحی جدید موقعیت ورودی و خروجی خنک کننده بر روی توزیع دمای بدنه موتور و توان پمپ مورد بررسی قرار می گیرد. معادلات جریانی و حرارتی به صورت عددی حل می شوند. پس از شبیه سازی و صحه گذاری جریان خنک کننده در راهگاه خنک کاری، تغییراتی در موقعیت ورودی خنک کننده در نظر گرفته می شود. نتایج به دست آمده نشان می دهد که اختلاف فشار و دبی جریان خنک کننده با در نظر گرفتن این تغییرات کاهش می یابد. ایده مطرح شده در این مقاله می تواند گام مهمی در راستای رسیدن به خنک کاری هوشمند موتورهای احتراق داخلی تلقی گردد.

برج خنک کننده بتنی سازه ای هذلولی است که در صورت عدم دقت کافی در هنگام اجرای آن شعاع و ضخامت پیوسته اجرا شده با شعاع و ضخامت پیوسته طراحی شده تفاوت خواهد داشت. این اختلاف در صورتی که شدید باشد باعث بروز رفتار نامناسبی در حین بهره برداری از برج می شود که در حین طراحی در نظر گرفته نمی شود. استفاده از مدل سه بعدی شکست بتن و استفاده از المانهایی که قدرت ترک خوردگی در سه جهت دلخواه را دارند، به همراه تاثیر اعوجاجها در مدل سازی برج نشان می دهد که در پوسته اعوجاج یافته در پایان بارگذاری ثقلی و حرارتی ترکهای ضخامتی ایجاد می شود که باعث جدا شدن درون و بیرون پوسته می شود. تعداد این ترکها با افزایش اعوجاج افزایش می یابد. این افزایش بخصوص زمانی تشدید می گردد که تجمع اعوجاجها در یک منطقه از برج به گونه ای باشد که یک انحراف شعاعی حداکثر بصورت تورفتگی و بیرون آمدگی پشت سر هم ایجاد شود. از آنجا که هیچ آرماتوری برای مقابله با این ترکها وجود ندارد لذا می بایست از بروز آنها جلوگیری بعمل آید که اینکار با توجه به میزان دقت ساخت برجها با اصلاح ترکیب بارگذاری و افزایش ضریب بار حرارتی در حین طراحی برج امکان پذیر می باشد.